Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
Irene
Is dit speciaal voor de efteling geschreven of bestond het al?
Veel van de in de Efteling gebruikte muziek is herkenbaar onder een breed publiek. De melodieën hebben zich weten te nestelen in het collectieve muzikale geheugen van het land. Sommige deuntjes zijn zelfs zó vanzelfsprekend bij de Efteling gaan horen dat men deze puur met het park in Kaatsheuvel is gaan associëren, zelfs als de muziek al legendarisch was vóórdat deze in het park gebruikt werd. Bert Kaempfert’s Afrikaan Beat en Camille Saint-Saëns’ Dance Macabre zijn voorbeelden in deze categorie. Ze horen vaak tot de oudere parkmuziek, en stammen uit een tijd waarin het park nog niet zo groots dacht dat het composities op maat liet maken. Er viel ook simpelweg minder te componeren, want zeg nu zelf: welk sprookje van de eerste jaren behoeft nu een compositie van de omvang zoals Fata Morgana die heeft? Een speeldoos, een stukje kamermuziek: ze voldeden prima.
Het Carnaval Festival is het keerpunt in de muziekgeschiedenis van het park. Voor het eerst neemt men geen genoegen meer met bestaande klanken, maar laat men werkelijk iets op maat maken. Een stap verder in de richting van uniciteit; een begrip dat later, als onderdeel van de “totaalbelevingâ€Â, een grote rol zal spelen in het imago dat het park zich voorhoudt. Het is voor de doorgewinterde Pieck-purist wellicht moeilijk te begrijpen hoe de muziek voor deze attractie, die allerminst gekenmerkt wordt door sprookjesachtige klanken of romantische sferen, het tóch heeft weten te schoppen tot meest bekende Efteling-melodie. Is het de indruk die de melodie achterlaat bij de kleintjes, om zo nooit meer uit het brein te verdwijnen? Is het de vrolijke eenvoud die ouderen doet denken aan tijden van feest en pret? Waarschijnlijk beide. Per slot van rekening is de muziek van Carnaval Festival voor de gemiddelde bezoeker (veelal behept met ongeoefend oor) heel wat makkelijker mee te neuriën dan het complexe Haventhema van Fata Morgana of de haast etherische pianotonen van de Elfentuin in Droomvlucht. En laten we niet vergeten dat de bezoeker tijdens een rit door het feestgedruis van het Carnaval meer dan zes minuten het zelfde thema hoort; ruim lang genoeg voor de simpele melodie om zich rotsvast in het hoofd te nestelen.
Tegenwoordig is het bijna ondenkbaar dat voor een gethematiseerde attractie geen speciale muziek wordt gecomponeerd. Zelfs lanen en pleinen worden vandaag de dag voorzien van sfeerbepalende muziek en achtergrondgeluiden, in sommige gevallen draagt de muziek hier zelfs sterker bij aan de sfeer dan datgene wat er eigenlijk te zien is. Bij het Carnaval Festival is er sprake van absolute balans; de muziek is de attractie, en de attractie is de muziek. Daarover zal iedereen het eens zijn.
De muziek voor Geesinks geesteskind is ontstaan uit een bijzondere samenwerking. De herkenbare carnavalstonen zijn weliswaar, zoals we verderop wat uitvoeriger zullen bespreken, in basis door Toon Hermans bedacht, maar tevens is het Carnaval Festival uiteindelijk dé attractie gebleken die de Efteling aan de eigen huiscomponist heeft geholpen. Film- en theatercomponist Ruud Bos begon betrekkelijk eenvoudig bij de Efteling: met het arrangeren van de verschillende landenthema’s op basis van de melodie van Toon. Later zou de componist voor de bepaling van de typische “Efteling-sfeer†die de grote Ton-van-de-Venthema-attracties van de jaren tachtig en negentig uitstralen, van enorme waarde blijken te zijn.
BRON: Wonderlijkewcweb
